In 1955 gebruikte de journalist Jan Vrijman voor het eerst de term Nozem, dit was een afkorting ‘Nederlands Onderdaan Zonder Enige Manieren’. Hiermee doelde hij op groepjes jongeren die in groepjes met hun brommers rondhingen op straat. De Nozems trokken zich grofweg weinig tot niets aan van de autoriteiten en hun ouders. Ze hadden de dwang om zich te onderscheiden en vrijheid te hebben. Om hetzelfde levenspad als hun vaders en moeders te bewandelen was voor hen een nachtmerrie. De meeste nozems werkten voor hun geld. Regelmatig waren zij te vinden in een café of in een bioscoop. Doordat veel jongeren werkten begonnen ze ook over relatief veel eigen geld te beschikken waardoor de welvaart ook toenam. Van het verdiende geld kochten velen het belangrijkste bezit van een Nozem namelijk een brommer, Omdat de jongeren van die tijd met zulke grote aantallen waren en de economie groeide, ging het jeugdloon ook met 150% omhoog. De vrijetijd na hun werk nam toe. Doordat de jongeren een grote groep vormde werden ze ook interessant voor bedrijven. Reclamemakers begonnen hierop in te spelen. Zo begonnen ze campagnes te starten met producten die in trek zouden zijn bij de jeugd zoals een brommer. Zonder brommer van het merk Puch of Tomos was je eigenlijk geen Nozem. Onderling onderscheidden de Nozems zich door hun brommer van ook weer van elkaar. De Nozems werden opgesplitst in twee zogenaamde groepen als Nozem kon je een Kikker of Bul zijn. De goed opgeleide artistiekelingen waren die suède schoenen droegen en rondreden op een Puch behoorden tot de kikkers. Bullen zijn misschien wel de meest bekende Nozems. Ze hadden een hoop vet in hun haar en droegen spijkerbroeken met zeer strakke pijpen hierboven droegen zij vaak geruite hemden met daarboven een leren jack de brommers van een Bul werden buikschuivers genoemd. Dit stond haaks op hun vaders die elke dag in een net gestreken overhemd naar hun werk vertrokken in hun auto. Rock & Roll zangers zoals Elvis Presley en James Dean waren het voorbeeld van elke Nozem. Toen Elvis Presley een vetkuif kreeg liepen binnen de kortste keren de meeste Nozems met exact hetzelfde kapsel als Presley over straat. De paar vreemde idealen die de Nozems hadden waren veelal ook gebaseerd op liedteksten van Rock & Roll muziek. Vrijheid, erotiek, mobiliteit, en rebellie tegenover gezag van vaders, moeders, leraren en de politie. De rebellie tegenover de politie werd opvallend genoeg niet met al te harde hand neergeslagen. Dit is mede te verklaren aan het feit dat de politie onvoldoende op de hoogte was van de moderne media. Toch gingen ze als ze ingrepen wel hardhandig te werk, met gummiknuppels werden pleinen vol met Nozems zoals op de Dam in Amsterdam leeg geveegd. Effectief was deze aanpak echter niet. De Nozems bleven de autoriteiten uitdagen tot groot genot van de pers. Enkel in de periode tussen 15 augustus en 4 september zijn er 78 berichten in de 10 dagbladen gepubliceerd over de Nozems en de rellen tussen hen en de politie. Sensatiezoekers vonden dit prachtig. Door de publicaties in de dagbladen gingen sensatiezoekers ook steeds vaker het geweld opzoeken als toeschouwer. De kop van een artikel in de Amsterdamse krant het Parool van 3 september 1959 luidt zelfs “Vijftig kijkers op een Nozem.” De Nozems trokken zich zoals eerder gezegd van niemand iets aan dus ook niet van de politie. Sterker nog ze namen de politie totaal niet serieus en maakten ze zelfs belachelijk. Provocerend smeten ze dienstfietsen van de politie tegen de stenen maar nog steeds greep de politie niet in wanneer ze dat wel deden was het ingrijpen van de politie niet effectief te noemen. Als het Leidse Plein met veel geweld werd l leeg geveegd dan verzamelden een andere groep Nozems binnen de kortste keren zich weer op de Dam. De politie had de opdracht gekregen om zich in te houden om zo de jongeren in toom te houden. Er werden bekeuringen uitgedeeld voor het schuinoversteken of het rijden zonder werkend achterlicht. Het deed de Nozems niets. Rustig gingen ze verder met hun provocerende gedrag. Ze trokken nog steeds met veel lawaai door de straten van Amsterdam. Waar ze zo nu en dan een fiets in de gracht gooien en mensen uitschelden. Dat de aanpak van de politie faalde blijkt wel als er een groot conflict op het Leidseplein ontstaat waar de jeugd massaal met de politie op de vuist gaat. Niet onterecht begon de bevolking bang te worden voor de Nozems door hun provocerende houding en het feit dat ze vaak een stok als wapen in hun broekspijp verborgen hielden. De politie trad zo zwak op wat ertoe leidde dat de rest van de bevolking langzaam ook het vertrouwen en sympathie in de Nederlandse politie verloor. Door de Nozems werd het beroep agent gezien als misschien wel het meest falende wat een mens zou kunnen bereiken. Een politieagent was immers vaak een normale hardwerkende man dit stond haaks op de toekomst dromen van de meeste Nozems. Dit zou ook een reden kunnen zijn voor het provocerende en afkeurende gedrag van de Nozems tegen de Nederlandse politie. Interesse in hun ouders, literatuur of in de wetgeving hadden de meeste Nozems niet, Veel liever hielden zij zich bezig met het versieren van Nozem-meisjes. Deze meisjes droegen vaak extreem veel make-up op hun gezicht, droegen wijde rokken gecombineerd met zogenaamde petticoats en een strak truitje. Het respect naar vrouwen nam mede hierdoor ook af. De mannelijke nozems zagen de meisjes vaak enkel als lust object. Hun fantasie ging echter vaak niet in vervulling omdat hun vrouwelijke variant vaak nog strenger vasthielden aan hun geloof en bang waren om zwanger te worden omdat er nog geen voorbehoedsmiddelen te verkrijgen waren op de markt. Kort gezegd waren Nozems dus jongeren die in de naoorlogse jaren geboren waren en zich op alle mogelijke manieren afzetten tegen de maatschappij door zich te onderscheiden door het dragen van andere kleding en brommers. De overgewaaide Rock & Roll hype uit Amerika zagen zij als de nieuwe bijbel.